Tüm blog arkadaşlarıma sonsuz teşekkürler..:)))

Sevgili Güzel Arkadaşlarım, Hepiniz o kadar iyi, o kadar güzelsiniz ki, Allah hepinizden razi olsun inşallah..

Çok çok teşekkür ediyorum böyle içten, güzel ve yüreklendirici yorumlarınız için..

Benimki sanırım 30 yıl öncesinin acısını çıkarmak aslında.. İstediğim üniversiteye gidememenin bir de bunun üstüne bu kadar yıl fakültede emek harcayıp bel ki de tam tatmin olmadığım için. Sonuçta hepimiz yaşayıp öleceğiz. Hayatımda şunu yapmak çok istedim yapamadım diyeceğim çok şey var elbet ama sevdiğim bölümü okumayı en azından yapabilir isem...:))

Ne bir iş gayem var ne para, Bir de Allah a bin şükür kimsenin, belki başka girmek isteyenlerin hakkını da yemiyorum. Çünkü sınavsız, ikinci üniversite. Kimsenin önüne geçmiş değilim. O yüzden de rahatım.. Annem ısrarla ne gerek var yani diyip duruyor. İşte en önemli kısmı…. Aslında hiç gerek yok.. Evet hiç mi hiç gerek yok. Sırf ben bunu okumayı istiyorum.. Sonuçta hiç bir şey olmayacak. Çocukluk hayalim diyeyim.  

Aslında kızım doğduğu günden beri yani yaklaşık 19 yıldır ben hep şöyle diyordum.. ‘’ Kızım ile birlikte üniversiteye başlayacağız..’’ evet hep kızım ile birlikte üniversiteye gitmek fikri vardı bende…  Ne biliyim hayal gibi macera gibi bir şeydi ilk başlarda… Ama şu an gerçek oldu. Aslında tam anlamıyla değil çünkü benim kız daha anca seneye sınavlara girecek.. J)
Olsun buna da şükür diyelim…

Bir de şu var: Zaten tarih kitaplarını çok okuyorum. Televizyonda tarih konulu tartışmaları, ve özellikle tarihi belgeselleri izliyorum. Gözümde canlandırmaya çalışıyorum. Belki de çok çocukça bir şey… Ama hayat yani yaşayıp bitireceğiz. Hem en enteresan kısmı ne zaman bitireceğimizi de bilmiyoruz ki… Neden olmasın dedim. 

Üstelik ailemin burun kıvırmalarından sonra sizin güzel sözlerinizi duydum ya ohh valla bugün güzel bir gün…

Tüm sevgili arkadaşlarıma, hayırlı, güzel mutlu Cumalar diliyorum..

Çok çok selam ve sevgilerimle....